Bijzondere hobby: thaiboksen

Voetbal, hockey of dansen: typisch en het behoort tot de dagelijkse sleur. Een triatlon lopen, planking en strontvliegen verzamelen: opmerkelijk en je trekt er makkelijk volle zalen mee. In de rubriek ‘bijzondere hobby’s’ komen jongeren aan het woord met een bijzondere hobby. Des te ongewoner, des te beter!

Deze keer…
Naam: Steffie van der Veen
Leeftijd: 19
Hobby: Thaiboksen


1. Thaiboksen, dat is toch die sport waarbij je alles mag?
Steffie: “Nou niet alles. Je hebt natuurlijk wel regels. Je mag je handen gebruiken en je knieën. Verder heb je het trapwerk en je ellebogen nog. Wat je met je handen, of je vuisten eigenlijk, doet lijkt op het ‘normale’ boksen maar nu mag er nog veel meer. Krabben of je hoofd tijdens het vechten gebruiken mag niet. Wat ik doe is eigenlijk Muay Thai, maar zelf noem ik het altijd liever kickboksen omdat het echt heel anders is dan in Thailand. Het is een hele andere stijl vechten daar volgens mij.”

2. Klinkt heftig! Heb je niet altijd blauwe plekken, kneuzingen of ergere blessures?
Steffie: “Dat heb ik zeker! Na een wedstrijd heb ik eigenlijk altijd wel een blauw oog gehad. Als ik heel intensief getraind heb, dan heb ik ook wel eens een blauw oog of een blessure, met name spierblessures. Ik heb gelukkig nog nooit iets gebroken en ben ook nog nooit knock out gegaan!”

3. Wat is er dan zo leuk aan?
Steffie: “Het is gewoon het spelletje! Je moet heel snel zijn en zorgen dat iemand je niet raakt. Je moet van tevoren dus kunnen inschatten wat iemand gaat doen. Elke keer als je met iemand anders traint, is het weer anders want iedereen reageert verschillend. Dat vind ik wel grappig. Hoe je daar dan weer zelf op reageert, daar zie ik echt het spel van in. Ik zie het niet als iets waarbij ik iemand lekker kan gaan rammen. Als iemand net hiermee begint denk je ‘leuk, lekker slaan en schoppen’, maar als je er verder mee gaat besef je dat het echt veel meer is. Het is niet alleen maar slaan op iemand je moet ook goed nadenken zodat je zorgt dat je zelf niet geraakt wordt. Als je het langer doet weet je ook wat je wanneer wel en niet toe kunt passen. Je bent ook veel meer beheerst dan. Zelf ben ik het best in het boksen. Daar ben ik sterk en snel in. Mijn voetenwerk kan nog iets beter en sneller worden. Het observeren is ook iets waar ik nog aan moet werken.”

4. Hoelang doe je het al en hoe vaak train je?
Steffie: “Ik doe het nu ongeveer vier jaar. Het afgelopen half jaar heb ik erg intensief getraind want ik had geen school meer. Ik ging zo’n vijf dagen per week hardlopen en ’s avonds trainen. Vanuit de trainingen heb ik gewerkt naar een paar wedstrijden. Nu ik weer naar school ga, train ik ongeveer vier keer per week.”

5. Hoe vaak doe je mee aan wedstrijden?
Steffie: “Sinds kort doe ik dat. De wedstrijden zijn altijd tijdens een thaiboks- of kickboksgala, met een zaal vol mensen. Dat is wel gaaf! Vorig jaar heb ik mijn eerste wedstrijd gehad. Omdat ik best onzeker over mezelf was en niet zag hoe goed ik was heb ik me laten overhalen om die wedstrijd te doen. Ik kreeg het een week voor de wedstrijd te horen. Uiteindelijk heb ik toen gewonnen! Dat was natuurlijk wel lekker voor m’n zelfvertrouwen. Maar dat is de hele sport sowieso natuurlijk… Na de eerste wedstrijd ben ik er een tijdje tussenuit geweest omdat ik bezig was met een opleiding, maar daarna, toen ik geen opleiding meer deed, heb ik het weer helemaal opgepakt. Toen ging ik er echt helemaal voor en heb ik weer een wedstrijd gehad. Die heb ik helaas op punten verloren. Ik vond wel dat ik een hele goede wedstrijd had neergezet. Ik had niet gedacht dat ik dat zo kon eigenlijk! Toen zag ik dat ik in dat half jaar echt flink gegroeid was in m’n sport. Daarna heb ik weer een wedstrijd gehad maar die heb ik helaas opgegeven.
Waarom ik dat deed weet ik zelf eigenlijk niet eens! Misschien toch een beetje onzekerheid. Ik begon heel goed aan de wedstrijd, ik stond ook voor maar op een gegeven moment kreeg ik een soort black out. Ik dacht opeens ‘ik wil dit niet, ik kap er gewoon mee’. Dat was echt niet omdat mijn tegenstandster goed was. Helemaal niet! Ik weet niet waarom ik dat dacht. Dit was wel heftig voor mij want ik ben helemaal niet iemand die opgeeft, ik ga altijd door. Zo omschrijven mensen op de sportschool mij ook. Dus iedereen, ik zelf ook, was best wel in shock. Ik moet dit dus nu eerst verwerken voordat ik een nieuwe wedstrijd ga doen. Ik hoop dat ik tijdens mijn opleiding gewoon kan blijven trainen en op kan gaan voor mijn volgende wedstrijd waar ik dan zeker helemaal voor ga!”